#99 Misja 100-Kass Morgan

(Greenie dostała nowy tablecik graficzny i dorwała się do PaintToolSai , więc spodziewajcie się rysunków oraz prac graficznych)

Trzysta lat po spustoszeniu Ziemi przez kataklizm, który uczynił ją niezdatną do życia, ludzie wciąż przebywają w oddalonej od macierzystej planety stacji kosmicznej. Ściśle egzekwowana kontrola narodzin pozwala im oszczędzać kurczące się zasoby, a dorośli skazani za przestępstwa zostają natychmiast straceni. W obawie, że kolonii pozostało niewiele czasu, Kanclerz decyduje o wysłaniu setki młodocianych przestępców na Ziemię, żeby przekonać się, czy powierzchnia planety nadaje się do ponownego zamieszkania. Czy będzie to dla nich szansa na nowe życie, czy wręcz przeciwnie – pewna śmierć?

W zetknięciu z dziką przyrodą setka zesłańców, prześladowana przez tajemnice z przeszłości, musi walczyć o życie. Nikt nie uważał ich za bohaterów, jednak dla całej ludzkości są ostatnią nadzieją na przetrwanie.

Ostatnio natrafiłam na ciekawą dyskusję w mojej klasie odnoście zgodności serialu "The 100" z książką. Jak tylko mój radar wykrył słowo "książka" i problem z ekranizacją moje nogi same poniosły mnie w tamtą stronę. Tak więc koleżanka pożyczyła mi tę lekturę i pomimo jej zaleceń postanowiłam nie ruszać serialu , aby wejść w fabułę "na sucho" i być obiektywnym w jej recepcji.  Jest to książka cieniutka , więc zaczęłam ją jeszcze w szkole ,a skończyłam nieco po 23 :00. W sumie, po opisie spodziewałam się czegoś więcej , czegoś... bardziej dynamicznego. Ale nie znaczy to , że się zawiodłam. To raczej sytuacja , w której zamówiłam kawę z mlekiem , a dostałam kawę bez mleka (mistrz metafor :) ). Takie... da się wypić , choć czekałam na mleczną słodycz,

Narracja jest rozbita na kilka postaci - nawet mi to nie przeszkadzało, gdyż rozdziały były krótkie , dzięki czemu nie zapominałam , o czym mówiła dana osoba wcześniej. Przyjazne czytelnikowi było też to , że płeć rozłożyła się po równo - dwoje chłopaków i dwie dziewczyny.  Czy były mocnymi odrębnościami ? Z tym bym polemizowała. Znajdowałam więcej podobieństw między postaciami niż różnic , troszeczkę niekiedy mnie to drażniło , gdyż wprowadzało delikatną monotonność , ale koniec końców potrafiłam stwierdzić kogo lubię, kogo nie , kogo mi szkoda , a do kogo mam ambiwalentny stosunek. To tak przeciętnie zrealizowana kwestia bohaterów , choć nie najgorsza porównując ją z niektórymi pozycjami , jakie napotkałam na swojej drodze. Dużym plusem jest to  , iż narratorzy są odważni , otwarci i ciekawi świata , a ich reakcje nie są jakoś wybitnie przerysowane. W książce należącej do trudnego do indywidualizacji kanonu podróży kosmicznych i zagłady ziemi nie ma miejsca na szare myszki - i to w większości udało się autorce zrealizować.

Na tym polega tajemnica- człowiek musi nosić brzemię swoich postępków na zawsze, bez względu na koszty.

Może zacznę od tego , czego się spodziewałam - przylatują młodociani przestępcy (mordercy, narkomanii, bandyci ) na ziemię , gdzie grasują dzikie , często zmutowane zwierzęta. Od razu zaczyna się bunt , kłótnie , przepychanki ,bójki , walki o pozycje. Ktoś umiera , grupa się dzieli i zaczyna się odbudowa społeczności ludzkiej. Tak to widziałam. Dostałam wszystko do połowy pierwszego zdania. Reszta... okazała się zupełnym przeciwieństwem. Niby były tam kłótnie , zwierzątka z mutacjami typu "dwie głowy" ,ale pniem całej historii okazał się niestety, bądź stety... romans. Poznajemy opowieści o zakochaniu , miłości i jej trudach każdego z bohaterów w formie retrospekcji , które chyba nieco przyćmiły czasy teraźniejsze , które zeszły do roli wstawek. Trochę szkoda , bo dostałam trochę zbyt zachwianą sinusoidę tematyki - o ! cukrowo , słodko , całuśnie . Potem przechodzimy jak po rampie do trudów życia na zapuszczonej ziemi.

Ludzie opuścili Ziemię w jej najczarniejszej godzinie, dlaczego więc Ziemię miałoby obchodzić, ilu z nich zginie podczas próby powrotu?

Kolejnym dość mocno denerwującym mnie aspektem były zbyt szybkie rozwoje wątków miłosnych. Jak dla mnie powinno minąć co najmniej 100 stron zanim ktokolwiek kogokolwiek pocałuje , a tu cóż... spotkamy się z czymś , co moja mama nazywa "z kwiatka na kwiatek". Ale skończmy z minusami , gdyż książka ma też swoje plusy. Pomimo tej otoczki romansu po prostu nie da się od niej oderwać. Czasem trafia się na takie "przeciętniaki" , które... kurczę... wciągają . Chciałam poznawać co jest dalej , mimo iż akcja nie toczyła się specjalnie dynamicznie , chciałam poznać losy bohaterów i chciałam dowiedzieć się jak grupa tak trudnych charakterów sobie poradzi. Myślę , że to dużą zasługę ma tu prosty , młodzieżowy i umiarkowany w opisy otoczenia , których nie lubię język.

Podsumowując , "Misja 100" to taka książka , którą się lubi , ale nie ubóstwia. Miły odpoczynek i lektura na raz w przerwie po mocnych pozycjach. Nie dajcie się zwieść opisowi - dostaniecie bardziej universe romance niż universe sagę. Może i był to cel autorki - miłostki z tłem ziemi po trzystu latach jej nienaruszalności przez działalność człowieka. Jak to smakuje ? Jak chleb z masłem - brakuje jeszcze choć kawałka szynki. Mimo to sięgnę po drugą część , gdyż jak już wcześniej wspomniałam , z książki emanuje dziwne przyciąganie , które sprawia , że chce się poznawać tę historię dalej. Polecam na nudne wieczory lub jako książkę noszoną do szkoły ( ja zawsze tak robię - cienkie książki czytam w szkole ,a resztę w domu).

★★★★★★

Tytuł Oryginału-The 100

Liczba Stron-264

Gatunek - Romans/Science-Fiction