#90 Szklany Tron - Sarah J. Maas

(Rysunek jest mojego autorstwa, jednakże nie mam nic przeciwko jego kopiowaniu i używaniu, pod warunkiem , że napiszesz skąd on pochodzi.)

Celaena Sardothien odbywała ciężką karę za swoje przewinienia wystarczająco długo, by przyjąć propozycję, z której nie skorzystałby nawet szaleniec: jej dożywotnia niewolnicza praca w kopalni soli nie musi kończyć się dopiero z dniem jej śmierci, jeśli tylko dziewczyna zdecyduje się wziąć udział w turnieju o miano królewskiego zabójcy. To będzie walka na śmierć i życie, ale Celaenie nieobce są tajniki fachu zawodowego mordercy. Jeśli się jej powiedzie, po kilkuletniej służbie na królewskim dworze odzyska wolność. Jeśli nie – zginie z rąk któregoś z przeciwników: złodziei, zabójców i wojowników, najlepszych w całym królestwie. Szanse na pomyślne przejście wszystkich etapów turnieju są niewielkie, ale Celaena nie ma nic do stracenia.
Pod okiem wymagającego dowódcy straży rozpoczyna przygotowania do starcia z najgroźniejszymi osobnikami królestwa. Wkrótce jednak pojawiają się komplikacje: ginie jeden z uczestników turnieju, a niedługo potem podobny los spotyka innego rywala młodej zabójczyni.
Czy Celaena zdoła dowiedzieć się, kto stoi za tajemniczymi zabójstwami? Czasu jest coraz mniej, a dziewczyna musi mieć się na baczności – zabójca może obrać za kolejny cel właśnie ją. Śledztwo doprowadzi do odkryć, których nigdy by się ni niespodziewała. [opis z tyłu książki]


Niedawno , siedząc bezczynnie po wyczerpującej nauce czasów z języka angielskiego (które na marginesie są makabryczne i bezsensowne) naszła mnie ogromna ochota na jakiegoś fantastyka. Ostatnimi czasy czytuję głównie dystopie i nieco zaniedbałam ten gatunek , który tak bardzo lubiłam będąc jeszcze małą czytelniczką . Tak więc poszłam do biblioteki i długo nie mogłam nic znaleźć. Błądziłam wśród mas książek , ale tytuł żadnej jakoś specjalnie mnie nie zaintrygował. W końcu jednak przypominając sonie o swoim marnym wzroście pokusiłam się o spojrzenie na wyższe półki i mój wzrok zatrzymał się na „Szklanym Tronie”. Pamiętam jak wiele dobrych recenzji czytałam na temat tej książki. Jak mogłam wcześniej na nią nie wpaść? Zabrałam ją ze sobą i zaczęłam czytać.

Od dłuższego już czasu uważałam , że świat literatury potrzebuje bohaterki mocnej , silnej i niezależnej. Takiej , która przebije się przez morze tych wszystkich nastolatek żyjących w ciężkich czasach i wzdychających do pięknych osobników płci męskiej o ciele jakby wyciosanym z marmuru. To chyba właśnie przesyt tego typu postaci sprawił , że postanowiłam sięgnąć do korzeni starej dobrej fantastyki. I „Szklany Tron” był strzałem w dziesiątkę. Moje modły zostały wysłuchane i otrzymałam dziewczynę co prawda piękną , ale przy tym zabójczą i mroczną. Nie wiem czy można ją nazywać jasną osobowością postacią , ale na pewno należy ochrzcić ją mianem bohaterki , która kopniakiem wchodzi w świat książek i mimo swej profesji zabójczyni pozostawia po sobie wyraźny ślad- w umyśle czytelnika.

-Masz straszne blizny-rzekł cicho.
Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby.
-Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.

Mówiąc szczerze , to nie spodziewałam się czegoś tak dobrego. No bo spójrzmy – ot taka tam przeciętna okładka , która od razu zdradza nam , kto gra główne skrzydła w historii i co robi (  tak na marginesie – widzieliście dłonie Celaeny zaciskające się na sztyletach ? Co jej się stało z kciukami ? Zgniły ? Druga strona okładki pod względem zarówno palcowym jak i ogólnym prezentuje się lepiej ) . Opis nie zapowiadał powieści z zagmatwaną ani głębszą fabułą. Ale to tylko pozory ! Sarah J . Mass już od pierwszych stron funduje nam wielkie Bum ! Jeżeli rozumiecie o co mi chodzi ( mało kto rozumie ).

Celaena to bezwzględna zabójczyni , która stała się mistrzynią w swym fachu. Jednak cóż to ? Czyżby ktoś tak wyszkolony mógł się pomylić ? Najwidoczniej tak. Ale czeka na nią wybawienie , choć to za duże słowo. Z niezwykłą ciekawością śledziłam kolejne etapy morderczych starań o tytuł Królewskiego Obrońcy jednoczenie próbując wydedukować kto zabija uczestników. I gdy już miałam wytypowanego kandydata do odstrzału ten okazywał się nie mieć ze sprawą nic wspólnego. Z miejsca nienawidziłam delikwenta choćby nie wiem jak dobry by był (naprawdę ,  mało kto mnie rozumie). 

Najprawdziwszym złem na świecie są czyny człowieka.

A co do samych postaci – prócz oczywiście świetnej Celaeny – autorka nie spoczęła na laurach. Każda z nich była skrupulatnie przemyślana i skrojona do ostatniego włosa . Na przód wysuwają nam się na pewno dwie postacie – Dorian i Chaol , dwaj mężczyźni , którzy nieco namieszają w dotychczas bezwzględnych uczuciach dziewczyny. Pierwszy – Dorian – jakoś niespecjalnie mi się spodobał. Ani go nie polubiłam , ani nie znienawidziłam. Taki dziwny stosunek – książę wydał mi się za bardzo… książowaty. Bezwzględnie podlegał woli ojca i nawet jak mu się stawiał to i tak nie potrafił tego zrobić dobrze. Za to Kapitan Gwardii – Chaol – od razu mnie zaintrygował. Dziwnie tajemniczy i jakiś taki… no po prostu taki . Nie był tak arogancki jak książę i nie oplatał głowy wianuszkiem kobiet  , by nagle zmienić cały świat dla jednej. Myślę , że zestawienie ich ze sobą było świetnym pomysłem. Idealny kontrast , gdzie każda z czytelniczek będzie mogła stanąć przy jednym z tych przystojnych młodych mężczyzn.

W książce nie brak też dokładnych opisów miejsc , które normalnie by mi przeszkadzały jak kamień w bucie , ale tu jak najbardziej były na miejscu. Przestrzenie wykreowane przez autorkę nie były gołymi połaciami ziemi , ani łąkami , ale wielkimi zamczyskami i chaotycznymi miastami , dzięki czemu opisy dzięki rozbudowywaniu tylko dodawały charakteru atmosferze powieści. Także postacie nieco poboczne – księżniczka Nehemia , której przybycie od razu pobudza instynkt Sherlocka w czytelniku , przez bezwzględnego króla zabijającego dla władzy , po zazdrosną Lady Kaltain , która cierpi z powodu nieodwzajemnionej miłości. Nie brak tu fascynujących krajobrazów oraz kolorowych bohaterów ukazujących najróżniejsze historie. Mimo iż wszystko sprowadza się do opowieści młodocianej zabójczyni walczącej o swoją wolność , to każdy może zagłębić się w to , co go interesuje.

- Czujesz się samotna? - wyrwało mu się.
- Samotna? (...) Nie. Potrafię dać sobie radę sama, o ile mam co czytać.

Autorka idealnie ukazała przemianą jaka następuje w Celaenie pod wpływem nowych doznań – przyjaźni , radości , a nawet miłości. Przecież nawet w takiej zabójczyni tli się dobro , które wychodzi na światło dzienne tylko wtedy , gdy właścicielka na to pozwala. Nieodgadniona i nieograniczona siła Celaeny sprawia , iż książki się nie czyta – ją się wchłania , z każdą stroną coraz bardziej lubiąc główną bohaterkę. I mimo wszystkich podłych czynów jakich dokonała jestem w stanie powiedzieć , że to jedna z najlepszych głównych bohaterek z jaką miałam styczność od bardzo dawna.

Przejdźmy jeszcze na chwilkę do samej historii . Mogłoby się wydawać , że temat mordercy szukającego władnego miejsca na  świecie po tym jak został okaleczony przez życie fizycznie i psychicznie to już temat ograny w tym gatunku. Jednakże „Szklany Tron” łamie tę zasadę ! Opowieść ta jest niezwykle oryginalna , naszpikowana przeogromną dokładnością i skrupulatnością autorki. Wykreowała coś wspaniałego – ziemie pełne rozlewy krwi , zimne wojny , sieć spisków i wspaniałych bohaterów wrzuciła do miski i z tych składników upiekła wspaniałe ciasto naszpikowane mnóstwem akcji i okraszone niezwykłą pajęczyną emocji , która towarzyszy czytelnikowi od początku do końca. A bohaterka mimo tego , co przeżyła i mroku , który nosi w sercu nie traci fasonu i specyficznego poczucia humoru.

Podsumowując , "Szklany Tron" to idealny powrót do fantastyki , który otwiera mój czytelniczy rok 2016 dając mi w prezencie Celaenę. Szukasz dreszczyku emocji ? Książkę , gdzie krew leje się strumieniami , a fabuła jest opisana tak jak powinna być opisana . Nie dziwię się furorze jaką budziła i wciąż budzi ta książka w świecie czytelników. Fascynujące obrazy ze świata , który jest typowo fantastyczny porwą każdego, zarówno płeć damską jak i męską. Uwielbiam książki , które trafią do wszystkich , a ta własnie taka jest ! Jedyne co mogę powiedzieć w ostatnim zdaniu to - POLECAM !!

★★★★★★

Tytuł Oryginału-Throne of Glass

Liczba Stron-520

Gatunek - Fantastyka